Variëteiten & Seizoenen
Variëteiten
De truffel, een ondergrondse vruchtzwam (hypogeus), begint zijn groei in de vorm van hyfen, essentiële onderdelen van het beroemde mycelium. Deze schimmeldraden sluiten zich geleidelijk om de toekomstige truffel te vormen, waarbij het externe deel zorgt voor zijn bescherming, voeding en ademhaling. Dit groeiproces duurt enkele maanden en wordt beïnvloed door verschillende factoren, zoals het type boom, de bodem en de weersomstandigheden.
Liefhebbers maken vaak onderscheid tussen twee soorten truffels: de witte en de zwarte. Er zijn echter veel meer soorten. De algemene Latijnse term “tuber” omvat ongeveer een dozijn variëteiten, maar slechts enkele zijn echt gastronomisch interessant. Hier is een overzicht van de truffels die liefhebbers van lekker eten fascineren:
- Piëmont witte truffel: Deze truffel staat bekend om zijn intense aroma en knoflookachtige noten en is een echt culinair juweeltje.
- Zwarte wintertruffel: Gewaardeerd om zijn complexe smaak, een mix van bittere chocolade, hazelnoot en zwarte radijs, wordt het vaak beschouwd als de koningin van de truffels.
- Zwarte zomertruffel: Met zijn lichte bosgeur en subtiele bospaddenstoelensmaak is dit de meest toegankelijke truffel.
- Zwarte herfsttruffel: Deze truffel staat bekend om zijn houtachtige aroma en beige gestreept vruchtvlees en vormt een perfecte overgang naar de intensere truffels van de winter.
Al deze truffels bieden een unieke smaakervaring en verrijken gerechten met complexe en verfijnde smaken.
Piëmont witte truffel
(Tuber magnatum pico)
De Piëmont witte truffel, een waar juweeltje in de gastronomie, is beroemd om zijn betoverende aroma en subtiele knoflooktoetsen. Deze kostbare witte diamant, gehuld in mysterie en zeldzaamheid, verbergt zich in de schilderachtige valleien van de Italiaanse Piemonte.
Uniek in zijn soort, is het de enige truffel met een witte buitenkant, versierd met een elegante lichtbeige tint. In de mond biedt deze truffel een verfijnde smaakervaring, waarbij de smaken van zwarte radijs en wilde knoflook subtiel samenkomen. Het is de essentie van verfijning.
Gemiddeld weegt de witte truffel ongeveer 80 gram, hoewel sommige uitzonderlijke exemplaren meer dan een kilo kunnen wegen. De schil, of peridium, is bruinachtig wit en relatief glad. De kleur van het vruchtvlees varieert afhankelijk van de boom waarmee de truffel een symbiotische relatie heeft. De beste truffels vind je tussen de wortels van eiken en lindebomen. De meeste van deze kostbare truffels groeien onder de eiken en populieren in de omringende bossen van het charmante stadje Alba. Behalve in Piëmonte gedijt het ook, zij het in mindere mate, in de rest van Noord-Italië en in Kroatië.
Met een beperkte jaarlijkse productie rechtvaardigt de zeldzaamheid zijn hoge prijs. Hij bereikt zijn volle rijpheid tussen eind oktober en eind december, waardoor dit de ideale periode is om van deze uitzonderlijke delicatesse te genieten.
Zwarte wintertruffel
(Tuber melanosporum vittadini)
De zwarte truffel, vaak de koningin van de truffels genoemd, is een waar genot voor gastronomische liefhebbers. Wanneer hij volgroeid is, heeft hij een diepzwarte kleur en is hij zo groot als een ei of een appel. Aan de buitenkant is hij gelijkmatig bezaaid met kleine uitsteeksels, terwijl het vruchtvlees wordt gekenmerkt door fijne witte aderen.
In Europa bereikt de zwarte truffel zijn optimale rijpheid meestal tussen eind november en eind maart. In eerste instantie is het vruchtvlees wit, dat geleidelijk overgaat in grijstinten naarmate de truffel rijper wordt. Vaak bereikt de truffel zijn volledige rijpheid tijdens het feestseizoen met een kenmerkende zwarte binnenkant. Als de schil roodachtig is, is hij nog niet helemaal rijp. Zijn intense, fascinerende aroma onderscheidt hem van andere truffels en in de mond biedt hij een zachte textuur met een unieke smaak die bittere chocolade, hazelnoot en zwarte radijs combineert.
De Truffel staat bekend als “Melanosporum” of Périgord Truffel en komt in een groot deel van de Franse bodem voor. Het is ook wijdverspreid in Italië, de Balkan en vooral in Spanje, waar het grootste deel van de wereldproductie vandaan komt. Voor de echte liefhebbers zijn er ook uitstekende zwarte truffels te vinden in Nieuw-Zeeland en Australië, waar je tijdens de zomermaanden kunt genieten van “wintertruffels”.
De zwarte truffel heeft een kalkhoudende, lichte, kruimelige, goed gedraineerde grond en warmte nodig. Ze vormt een symbiotische relatie met de witte eik of de groenblijvende eik, maar ook met hazelaars, walnootbomen, sleepruimenstruiken en veldesdoorns.
Zwarte zomertruffel
(Tuber aestivum vittadini)
De zomertruffel, in het Italiaans bekend als “scorzone”, onderscheidt zich door zijn delicate, lichte bosaroma en subtiele smaak van bospaddenstoelen.
Hoewel het smaakprofiel subtieler is dan dat van andere truffels, blijft het lekker en gewaardeerd. Het is de meest verspreide variëteit, die groeit aan de voet van eiken en op terreinen die lijken op die van zijn wintertegenhanger.
Zoals zijn naam al doet vermoeden, wordt de zwarte zomertruffel geoogst tijdens het warme seizoen. Onder zijn zwarte huid zit geelbeige vruchtvlees met witte strepen, waardoor hij soms ten onrechte witte truffel wordt genoemd. De truffel komt voornamelijk voor in Italië, Frankrijk, Spanje en de Balkan. Door zijn grote verspreiding is de productie aanzienlijk hoger dan die van zijn tegenhangers, waardoor het de meest toegankelijke truffel is, dankzij zijn lichtere smaak en aroma's.
De rijpingsperiode loopt van begin juni tot half september, een heerlijk zomeralternatief voor truffelliefhebbers.
Zwarte herfsttruffel
(Tuber uncinatum)
De herfsttruffel, beter bekend als de “Bourgondische truffel”, is soms moeilijk te onderscheiden van zijn zomerse tegenhanger, wat hem de bijnaam “late zomertruffel” opleverde. Vergeleken met de zomertruffel is het vruchtvlees bruin met beige strepen. De truffel verspreidt een subtiel aangenaam, houtachtig aroma, hoewel minder uitgesproken dan dat van de zwarte wintertruffel.
De zwarte herfsttruffel is na de zomertruffel de meest voorkomende truffel in Europa. Net als zijn zomervoorganger komt deze truffel voor in Italië, Frankrijk, Spanje en de Balkan. Hij vormt een symbiotische relatie met een grote verscheidenheid aan bomen, zoals eik, hazelaar, haagbeuk, beuk en den, en is minder veeleisend wat betreft temperatuur en bodemkwaliteit.
Tot de Renaissance was de Bourgondische truffel de enige die aan de koninklijke tafels van Frankrijk werd geserveerd. De fascinatie voor de zwarte wintertruffel ontstond pas later, tijdens het bewind van François I.
De rijpingsperiode loopt van half september tot half december, een ideale overgang om het gehemelte voor te bereiden op de complexere aroma's en geuren van de witte truffel uit Piemonte en de zwarte wintertruffel.
Seizoenen
Als delicaat voedingsmiddel varieert de rijpingsperiode van de truffel afhankelijk van de klimatologische omstandigheden en de geografische locatie. Daarom zijn de rijpingsrichtlijnen hieronder louter indicatief. We streven er echter naar om onze truffels pas te koop aan te bieden wanneer ze hun volledige rijpheid hebben bereikt, om zo de kwaliteit van dit uitzonderlijke product en jouw volledige tevredenheid te garanderen.
Om op de hoogte te blijven van de evolutie van deze rijpingsperiodes, nodigen we je uit om je in te schrijven op onze nieuwsbrief, ons Instagram-account te volgen, of rechtstreeks contact met ons op te nemen in onze winkel. We houden je graag op de hoogte van het laatste nieuws over onze truffels en bieden je een uitzonderlijke gastronomische ervaring.